จุดเริ่มต้นของเด็กหนุ่มชื่อ “กล้อง“
ผมชื่อ จิรายุ จันทร์เศรษฐี หรือที่คนรอบข้างเรียกกันว่า “กล้อง” ผมไม่ได้เริ่มต้นจากห้องเรียนธุรกิจหรูหราหรือคอร์สออนไลน์แพงๆ แต่ผมเติบโตมากับกลิ่นหอมของสมุนไพร และเสียงหัวเราะในกิจกรรมของ “วิสาหกิจชุมชนตราพรมจันทร์” ที่ครอบครัวผมช่วยกันสร้างขึ้น
วิสาหกิจนี้ไม่ได้เป็นแค่แหล่งรายได้ แต่เป็นสนามฝึกทักษะชีวิต ที่ผมได้ลงมือทำงานจริงตั้งแต่ยังเด็ก ทั้งจัดสินค้า ทำบัญชีเล็กๆ น้อยๆ ไปจนถึงช่วยออกแบบผลิตภัณฑ์สมุนไพรให้ดูทันสมัยขึ้น
สมุนไพร ไม่ใช่แค่ยา แต่คือโอกาส
ผมได้เห็นว่าสมุนไพรไทย ไม่ได้มีดีแค่การรักษาโรค แต่ยังเป็น “ทุนทางวัฒนธรรม” ที่สามารถต่อยอดให้เป็นผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพและความงามในระดับสากลได้
ยิ่งเมื่อผมเรียนบัญชี ผมยิ่งเข้าใจว่าธุรกิจที่ดีไม่ใช่แค่การทำกำไร แต่ต้องมีคุณค่าที่ส่งต่อได้ และผมเห็นคุณค่านั้นใน “ภูมิปัญญาท้องถิ่น” ที่พ่อแม่ผมรักษาไว้ในทุกขั้นตอนของการผลิต
แรงบันดาลใจที่เปลี่ยน “งานบ้าน” ให้เป็น “เป้าหมายชีวิต”
ผมเริ่มต้นจากการ “ช่วยงานบ้าน” แต่สิ่งนั้นได้หล่อหลอมให้ผมมีความฝันว่า วันหนึ่งจะสามารถบริหารและต่อยอดวิสาหกิจครอบครัวนี้ให้เป็นโมเดลธุรกิจชุมชนระดับประเทศ ที่สามารถช่วยให้คนรุ่นใหม่เห็นคุณค่าของรากเหง้า และกล้ากลับไปพัฒนาบ้านเกิดตัวเอง
ข้อคิดที่อยากฝากไว้
“อย่ามองภูมิปัญญาท้องถิ่นเป็นเพียงอดีต เพราะถ้าเราต่อยอดอย่างสร้างสรรค์ มันจะกลายเป็นอนาคตของชุมชนและธุรกิจ”
ในวันที่เทคโนโลยีมาแรง เราอาจลืมไปว่า “นวัตกรรม” ที่ยิ่งใหญ่บางครั้งก็เริ่มจาก “ของใกล้ตัว” อย่างใบมะกรูด ขมิ้นชัน หรือสูตรลับจากคุณยาย ที่หากกล้าต่อยอด…ก็เปลี่ยนทั้งชีวิตและชุมชนได้
