สวัสดีค่า สวัสดีทุกคนที่เข้ามาอ่านบทความนี้นะคะ
พี่ชื่อ เปปเปอร์ค่ะ ชื่อจริงชื่อ ณัฐนรี พัววิจิตรธรรม ใช้นามปากกา Pepparan
จบการศึกษาระดับมัธยมมาจากโรงเรียนสายปัญญารังสิต
ปัจจุบันเรียนอยู่ชั้นปีที่ 3 คณะดิจิทัลมีเดีย สาขาดิจิทัลอาร์ตส์ค่ะ
วิธีการทำงานของพี่ก็คือจะดูโจทย์ของงานก่อนอันดับแรก
ตีความหมาย หาข้อมูลเพิ่มเติม และสรรค์สร้างผลงานออกมาโดยผสมความเป็นตัวเองเข้าไปค่ะ
โดยที่พี่ไม่เป็นห่วงเรื่องสไตล์ของผลงานเลย พี่คิดว่าเราไม่จำเป็นจะต้องทำงานที่อยู่ในกรอบสไตล์เดียวตลอด พี่ชอบลองเขียนภาพหลายๆ สไตล์ ตามโจทย์ ตามความต้องการของลูกค้าบ้าง ตามความสนใจของตัวเองในขณะนั้นบ้าง ส่วนช่วงนี้พี่ก็มุ่งฝึกฝนเรื่องการออกแบบตัวละครทั้งตัวละครมนุษย์และมอนส์เตอร์ค่ะ
ในบทความนี้พี่อยากจะพูดถึงประสบการณ์ต่างๆ ที่จะสามารถเป็นข้อคิดหรือเป็นประโยชน์ให้น้องๆ ที่สนใจในคณะสาขานี้ได้ค่ะ
ก่อนอื่นเลยเรื่องที่พี่อยากบอกกับน้องๆ ที่จะเข้ามาเรียนคณะ/มหาวิทยาลัย และสาขานี้ คือความแตกต่างและการรับมือกับสี่งที่เพิ่งเจอหลังจากจบมัธยมมาขึ้นมหาวิทยาลัย ตอนมัธยมเราอาจจะไม่ได้มีเพื่อนที่วาดรูปด้วยกันในห้องเรียนมากนัก หรือเป็นแค่เพื่อนในเฟสบุค ในทวิตเตอร์ แต่พอขึ้นมหาลัยเข้าคณะที่มีคนวาดรูปเหมือนกันเต็มไปหมด ทำโจทย์เดียวกัน
“แน่นอนเลยเราจะเห็นความแตกต่างของผลงาน”
เราอาจจะเห็นคนที่หูยย ทำไมเค้าดี เค้าเก่งจัง เราอาจจะเห็นคนที่เราคิดว่าเราเก่งกว่าเค้า
เรื่องพวกนี้อาจจะทำให้เราเกิดความรู้สึกอิจฉาหรือท้อว่าทำไมเราสู้เขาไม่ได้
พี่จะบอกตรงๆ เลยค่ะว่าตอนแรกพี่ก็มีความรู้สึกอิจฉาเพื่อนที่งานดีกว่า ซึ่งมันก็ไม่ใช่เรื่องที่ผิดค่ะ เพราะความอิจฉาก็เป็นหนึ่งในอารมณ์ทั่วไปของคนเรา แต่สิ่งสำคัญคือเราต้องเข้าใจและยอมรับความรู้สึกของตัวเองเพื่อหาทางจัดการกับมัน
วิธีการจัดการอารมณ์ของพี่ก็คือ ก่อนอื่นพี่ก็ยอมรับว่าเค้างานดีกว่าเราจริงๆ
แล้วทำไมเค้าถึงงานดีกว่าเราล่ะ? เพราะว่าเค้าให้เวลากับมันรึเปล่า? เค้าใช้เวลาฝึกฝนมานานรึเปล่า?
การที่คนคนนึงเก่งในเรื่องไหนเนี่ยมันแปลว่าเค้าใส่ใจแล้วก็ตั้งใจทำมาเป็นเวลานาน พี่เชื่อค่ะว่าไม่ใช่จู่ๆ เค้าก็เก่งขึ้นมาได้เลย
ทีนี้พอพี่คิดแบบนี้ แทนที่พี่จะรู้สึกท้อที่เค้าเก่งกว่า พี่ก็มีความรู้สึกว่าชื่นชม ภูมิใจในตัวเค้าจัง
แล้วก็ไม่ใช่ว่าเราฝึกน้อยกว่าหรือพยายามไม่เท่ากันนะคะ เรื่องพวกนี้พี่คิดว่าเราไม่สามารถเปรียบเทียบกันได้ เพราะเราไม่รู้ว่าเค้าผ่านอะไรมา แล้วเค้าก็ไม่รู้ว่าเราผ่านอะไรมา ประสบการณ์แต่ละคนสั่งสมมาไม่เหมือนกันอยู่แล้วค่ะ
น้องๆ ที่กำลังอ่านบทความนี้ พี่ก็เชื่อว่ามีคนที่ฝีมือเก่งกว่าพี่แน่ๆ
แต่พี่ก็ไม่รู้สึกแย่เลยค่ะที่น้องอายุน้อยกว่าจะเก่งกว่าเรา พี่รู้สึกทึ่ง รู้สึกภูมิใจในตัวน้องๆ ด้วยซ้ำ
เพราะว่าเราไม่ได้มาแข่งกัน เราเข้ามาเพื่อเรียนมาเพื่อพัฒนาตนเอง แล้วในการพัฒนาตนเองยิ่งเราเจอคนที่เก่งกว่าเรา เรายิ่งมีโอกาสได้พัฒนาตัวเองให้เก่งมากขึ้นนะคะ
อยากให้ทุกคนคิดแบบนี้ค่ะ แล้วก็ไม่อยากให้เปรียบเทียบตัวเองกับใคร
เรามีหน้าที่คือทำส่วนของเราให้ดีที่สุด จริงๆ แล้วทุกคนล้วนเดินในเส้นทางของตัวเองไม่ได้แข่งกับใครเลยค่ะ
พี่เชื่อว่าถ้าเราคิดแบบนี้เราจะให้กำลังใจให้ตัวเองได้ ให้กำลังใจคนอื่นได้ด้วย แล้วก็ไม่รู้สึกแย่กับเพื่อนที่เก่งกว่า เราจะเป็นเพื่อนประคับประคองกันไปกับใครก็ได้โดยที่ไม่ต้องเอาผลงานมาเปรียบเทียบมาตัดสินกันค่ะ สังคมเพื่อนๆที่นี่ก็จะมีนิสัย ความชอบ ฝีมือและสไตล์การทำงานที่คล้ายกันบ้าง แตกต่างกันบ้าง ทุกคนเดินทางในเส้นทางของตัวเอง แต่ก็ยังคอยถามตอบช่วยเหลือให้กำลังใจกันเสมอมา มีปัญหาอะไรก็คุยกันตรงๆ ไม่มีการทิ้งใครไว้ค่ะ
เกี่ยวกับคณะอาจารย์
เรื่องอาจารย์ในคณะนี้นะคะ พี่มานั่งนึกๆแล้วตั้งแต่ปี 1 2 3 ที่พี่อยู่มา พี่มีเรื่องต้องรบกวนให้อาจารย์ช่วยทุกปีเลยค่ะ 555
ปี 1 เทอมแรกของพี่ พี่ก็ต้องรบกวนให้อาจารย์ช่วยเลยค่ะ
คือพี่ต้องไปเรียนต่อต่างประเทศเป็นเวลา 3 เดือน ตอนแรกคิดว่าจะต้องดรอปแน่ๆ แต่พอปรึกษากับอาจารย์หลายๆ ท่านก็ได้ข้อสรุปว่าพี่สามารถไปเรียนที่ต่างประเทศ แล้วนำผลงานกลับมาเทียบเกรดที่ไทยได้
(เพราะหลักสูตรที่พี่ไปก็เป็นการเรียนศิลปะแขนงหนึ่งค่ะ) ส่วนวิชานอกคณะพี่ก็เรียนเหมือนเพื่อนๆ แล้วก็ส่งงานผ่านทางออนไลน์กับอาจารย์ประจำวิชาค่ะ
ปี 2 ทางคณะได้เสนอโครงการแข่งขัน ให้ทางนักศึกษาลงสมัครลองสนาม พี่ก็ลงสมัครแล้วก็พบว่างานเยอะมาก คือเป็นการเรียนในวิชาปกติควบคู่กับเรียนเนื้อหาสำหรับไปแข่งโครงการด้วย และบางวิชาก็เวลาชนกัน ทำให้พี่ต้องปรึกษาอาจารย์หลายๆ ท่าน และได้รับความช่วยเหลือจากอาจารย์อีกค่ะ เช่น บางวิชาพี่สามารถทำงานส่งย้อนหลังได้โดยไม่โดนตัดคะแนน และบางวิชาพี่สามารถนำผลงานที่เป็นเนื้อหาสำหรับแข่งโครงการมาเทียบเป็นเกรดได้ค่ะ
ส่วนปี 3 ล่าสุดพี่มีปัญหาทางสุขภาพทำให้ทำงานไม่ได้เลย ก็ไปคุยกับอาจารย์ตรงๆ ว่าเรามีปัญหาสุขภาพ ที่ผ่านมาหนูไม่ได้ส่งงานเลย ทำงานไม่ได้จริงๆ รบกวนอาจารย์ช่วยพิจารณาหรือมีทางออกแนะนำให้มั้ยคะ สรุปอาจารย์ก็เสนอทางออกแล้วก็คอยให้กำลังใจค่ะ พี่ก็ไปหาหมอทานยารักษาตัวเรื่อยๆ จนกลับมาทำงานอย่างเต็มที่ได้อีกครั้ง และงานก็เสร็จออกมาในทางที่ดีค่ะ
พี่รู้สึกซาบซึ้งในตัวอาจารย์ในคณะเรามาก เค้ามีเหตุผลและเข้าใจเรา พยายามหาทางออกให้เราผ่านแต่ละวิชาไปได้ ด้วยความที่เป็นระดับมหาวิทยาลัย ก็จะแตกต่างกับมัธยมนิดหน่อย ตอนมัธยมโดยเฉพาะโรงเรียนรัฐ อาจารย์เค้าอาจจะต้องมีเอกสารมีหลักฐานมากมายทำให้มันยืดหยุ่นได้น้อยกว่า
พี่ก็อยากจะบอกน้องๆ และทุกคนว่ามีปัญหาอะไร หรือแม้แต่มีเรื่องไม่สบายใจอะไร
ไม่ต้องกังวลว่าอาจารย์จะไม่รับฟังเรา ให้เราลองทักไปปรึกษาอาจารย์ดูก่อนค่ะ
หรือปรึกษารุ่นพี่ก็ได้ ปรึกษาพี่ก็ได้ค่ะ พี่และเพื่อนๆ พี่อีกหลายคนยินดีให้คำปรึกษากับน้องๆ ทุกคนเลย
ยังไงพี่คิดว่าการลองแลกเปลี่ยนความเห็นกับคนที่ไว้ใจได้มันดีกว่าการที่เราพยายามแก้ปัญหาด้วยตัวเองทั้งหมดค่ะ ไม่ว่าเราจะเก่งขนาดไหน ยืนหยัดด้วยตัวเองมาตลอด มันก็อาจจะมีวันที่เราล้มและต้องการความช่วยเหลือจากคนรอบข้างบ้าง ก็อยากให้รู้ตัวเราเองแล้วก็รับความช่วยเหลือจากคนอื่นนะคะ
วิชาน่าเรียน เรียนอย่างไร? ใช้อุปกรณ์และโปรแกรมอะไรบ้าง?
ในทุกวิชาจะมีอาจารย์ที่เชี่ยวชาญในแต่ละด้านมาให้ความรู้กับเราอย่างเต็มที่
หากเป็นการเรียนออนไซต์ก็จะเข้าถึงอาจารย์ได้ง่ายกว่าออนไลน์ แต่การเรียนออนไลน์ก็ไม่แย่มากค่ะ
อาจารย์ก็ยังคงให้ความรู้กับเด็กๆ อย่างเต็มที่ และเปิดโอกาสให้ถามตามปกติ ส่วนเรื่องอุปกรณ์และโปรแกรมที่ใช้จะเป็นอะไรก็ได้ที่เราถนัดค่ะ อาจจะเป็นเมาส์ปากกา iPad หรืออย่างอื่นก็ได้
ขอเพียงเราทำงานออกมาได้ดีก็ถือว่าประสบความสำเร็จแล้วค่ะ
ส่วนวิชาที่น่าเรียน วิชาที่พี่ชื่นชอบ ก็จะขอยกตัวอย่างมาดังต่อไปนี้นะคะ
DGA232 จิตรกรรมดิจิตัล 2: พี่ชอบวิชานี้มากๆ เนื่องจากเนื้อหาส่วนใหญ่เป็นเกี่ยวกับการดีไซน์
ไม่ว่าจะเป็นการดีไซน์ตัวละคร ดีไซน์สิ่งของ อาคาร หรือกระทั่งการรีดีไซน์สิ่งที่มีอยู่แล้วให้ออกมาในรูปแบบลายเส้นของเรา สิ่งที่เราจะได้จากวิชานี้แน่ๆอย่างหนึ่งคือความสามารถในการดีไซน์ตามโจทย์ที่ได้รับค่ะ
DGA234 การจัดองค์ประกอบศิลป์ในงานดิจิตัลอาร์ตส์ เนื้อหาในวิชานี้จะเป็นเกี่ยวกับการออกแบบฉาก ออกแบบซีนและจัดองค์ประกอบต่างๆ ในภาพให้สวยงามค่ะ งานส่วนใหญ่ก็คือการวาดฉาก
ทำให้หลังจากจบวิชานี้ไปจะได้เห็นนักศึกษาหลายๆ คนฝีมือพัฒนาขึ้นเยอะมากๆ เลยค่ะ
DGA241 รูปทรง 3 มิติ วิชานี้แตกต่างจากวิชาอื่นๆ ตรงที่เป็นการเริ่มต้นการทำงานในรูปแบบ 3D
โดยในวิชานี้ ปีที่พี่เรียนจะใช้โปรแกรม Zbrush ค่ะ ซึ่งเป็นโปรแกรมที่เข้ากับเด็กอาร์ตส์มากๆ ได้ความสนุกและได้ลองสิ่งใหม่ๆ ก็เป็นการพัฒนาตนเองที่ดีค่ะ
DGA334 มีเดียอาร์ต 1 ส่วนของวิชาสุดท้ายนะคะ จะเป็นวิชาในภาคปีการศึกษาปีที่ 3 การเรียนในวิชานี้ก็จะเริ่มเป็นการเปิดโอกาสให้ทำสิ่งที่ตัวเองอยากทำ โดยที่ทางอาจารย์จะให้โจทย์มาแบบกว้างๆ และให้เราสรรค์สร้างผลงานตามใจเลยค่ะ
การเดินทางแสนสะดวก และบรรยากาศที่สบายกำลังดี
การเดินทางสะดวกสบายค่ะ มีรถไฟฟ้า BTS สถานีบางบัว มาส่งตรงให้ถึงที่หน้ามหาวิทยาลัย มีสะพานลอยและป้ายรถเมล์ทั้งสองฝั่งใกล้ๆ ทางออกของมหาวิทยาลัยค่ะ บรรยากาศภายในก็ร่มรื่น พื้นที่เล็กๆ แต่ใช้งานได้อย่างคุ้มค่าและมีต้นไม้ ที่นั่งพักผ่อนเต็มไปหมด แถมยังมีห้องสมุดแสนอลังการและห้องฟิตเนสให้เข้าไปใช้บริการอีกด้วยค่ะ
สุดท้ายนี้ สำหรับน้องๆ ที่สนใจในเส้นทางสายนี้ ขอให้ทุกคนได้เดินในทางที่ตัวเองเลือกไว้ ทำสิ่งที่ทำได้ให้เต็มที่ หยุดพักเมื่อเหนื่อย และเดินต่อเมื่อมีแรง ระหว่างทางทุกเส้นทางพี่เชื่อว่ามันจะต้องมีอะไรมาขวางบ้าง พี่ก็ขอให้ทุกคนสามารถหยุดพักสักนิด คิดทำความเข้าใจกับสิ่งที่กำลังขวางเรา และผ่านมันไปได้ด้วยดีค่ะ มีโอกาสช่วยเหลือใครได้ก็ช่วยเหลือประคับประคองกันไปนะคะ เราทุกคนเดินทางในเส้นทางของตัวเอง แต่ก็ยังสามารถยื่นมือไปช่วยเหลือคนรอบข้างได้ และเค้าก็สามารถยื่นมือมาช่วยเราได้เช่นกัน
ขอให้ทุกคนโชคดีกับทุกสิ่งค่ะ 😊
“ทุกสิ่งย่อมมีการเข้ามาและจากไป ทุกการสิ้นสุดคือการเริ่มต้นของสิ่งใหม่
มาปล่อยกายใจให้สบายและทำปัจจุบันให้ดีที่สุดกันค่ะ”
ใครสนใจอยากติดตามผลงาน หรือมีเรื่องอยากปรึกษา สามารถติดตามได้ที่ช่องทางต่อไปนี้ได้เลยค่ะ
Facebook Page: Pepparan
Twitter: @pepparan
Instagram: @pepparan
DeviantArt: Pepparan
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านบทความนี้นะคะ 😊
