ผมชื่อบูม หรือ ชัชชัย โพธิ์โสด เป็นนักศึกษาทุน SPU ตัวจริง เรียนอยู่ชั้นปีที่ 1 สาขาดิจิทัลอาร์ตส์ คณะดิจิทัลมีเดีย มหาวิทยาลัยศรีปทุม จบจากโรงเรียนประเทืองทิพย์วิทยา กทม. ครับผม
อันที่จริงบูมมีความฝันอยากเป็นนักเขียนการ์ตูนครับ สมัยเด็กเรามีพี่สาวที่เป็นลูกพี่ลูกน้องเขาวาดรูปสวยมาก บูมเลยอยากวาดได้บ้าง หลังจากนั้นเลยไปให้พี่เขาสอน แล้วเราก็ฝึกวาดมาเองเรื่อยๆ พอช่วงประมาณ ป.4 บูมเริ่มเขียนการ์ตูนเป็นเล่ม จากนั้นก็ลองเอาให้เพื่อนอ่าน เพื่อนๆ หลายคนบอกว่าสนุกอยากให้เราเขียนต่ออีก แถมบอกว่าจะรออ่านด้วยนะ ตอนนั้นเซอร์ไพรส์มาก ดีใจมาก กลายเป็นแรงบันดาลในการวาดการ์ตูนของบูมครับ
จริงๆ ตอนช่วงมัธยมต้นบูมได้ย้ายไปเรียนห้องคิงของโรงเรียน ทำให้เราทิ้งงานศิลปะไปช่วงหนึ่ง เพราะเราต้องเลือกเรียนสายการเรียนวิทย์ตามที่บ้าน แต่บูมรู้สึกว่ามันไม่ใช่ตัวเอง เราเลยเลือกเข้าสายศิลป์ประยุกต์แทน แล้วก็เริ่มลงแข่งขันในหลายๆ รายการเพื่อฝึกประสบการณ์ อย่างเช่น ประกวดแฟนอาร์ตในนิตยสาร Starpics ตอนนั้นผลงานของบูมก็เป็นส่วนหนึ่งที่ได้ตีพิมพ์ในนิตยสารครับ
พอหลังจากที่บูมลงประกวดตามเวทีต่างๆ ช่วงปิดเทอมบูมก็มีโอกาสได้เข้าไปฝึกงานที่บริษัท เอ็มพลัส คอร์ปอเรชั่น เป็นบริษัทที่เกี่ยวกับการก่อสร้าง ตอนนั้นเราสร้างโมเดลผ่านโปรแกรมได้ เขาเลยได้โจทย์ออกแบบตึก 3 ชั้น และบริษัทก็นำผลงานไปใช้จริง ซึ่งตอนนี้กำลังก่อสร้างอาคารอยู่ครับ
ส่วนงานอีกชิ้นที่เราภูมิใจคือหนังสือลูกหงส์ครับ มีพี่ที่รู้จักติดต่อให้บูมไปวาดภาพประกอบซึ่งใช้เทคนิคของสีน้ำในการวาด มีทั้งหมด 8 เล่ม ครับ
ตอนเด็กบูมมีความฝันที่ชัดเจน เราอยากเป็นนักเขียนการ์ตูนนะ แต่พอเริ่มโตขึ้นความฝันของเราก็ถูกกระทบด้วยสังคมรอบข้าง หลายคนพูดว่าจะไปเป็นนักเขียนการ์ตูน เป็นศิลปินไส้แห้งรึป่าว ? ทำให้เราเบนเข็มคิดจะไปเรียนคณะสถาปัตย์ฯ
ตอนนั้นเหมือนเรายังหาตัวเองไม่เจอ แต่ก็ได้อาจารย์ท่านหนึ่งมาจุดประกายความฝันในวัยเด็กของเราอีกครั้ง เพราะท่านเห็นเราวาดภาพออกหนังสือ อาจารย์เลยเข้ามาพูดให้เราเข้าใจในหลายๆ เรื่อง บอกว่าเรามีความสามารถด้านนี้ ทำไมไม่ลองไปให้สุด? ยุคนี้มันเป็นยุคดิจิทัล ในอนาคตมันสามารถเปิดกว้างไปได้อีกเยอะ
บูมเลยตัดสินใจรวบรวมผลงานหลายๆ ด้าน และตัดสินใจยื่นแฟ้มผลงานเข้าสมัครทุน SPU ตัวจริงในคณะดิจิทัลมีเดีย แล้วบูมก็ได้รับคัดเลือกครับ
บูมรู้สึกขอบคุณโชคชะตาที่ทำให้ตัวเองได้ทุน SPU ตัวจริงของคณะดิจิทัลมีเดีย เพราะถ้าไปเรียนอย่างอื่นคงมันใช่ทางของเราแน่ๆ ที่นี่เริ่มสอนตั้งแต่เหลาดินสอ แม้จะดูเล็กน้อย แต่คือพื้นฐานที่สำคัญและเป็นจุดละเอียดจุดหนึ่ง ทำให้เราเห็นรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ที่อาจารย์ใส่ใจกับนักศึกษาทุกคน แถมที่นี่ยังมีรุ่นพี่ในวงการมาร่วมแลกเปลี่ยนประสบการณ์อยู่บ่อยๆ ทำให้เรากระตุ้นตัวเอง รู้สึกว่ายังมีอะไรให้ต้องเรียนรู้และพัฒนาตัวเองเพิ่มขึ้นอีกมากครับ
ตอนนี้บูมคิดไว้สองทางครับ ทางแรกคืออยากจะไปเรียนปริญญาโทต่อที่ต่างประเทศ บูมเรียนดิจิทัลอาร์ตส์ถ้ามีโอกาสก็อยากเรียนแอนิเมชันที่ประเทศญี่ปุ่นหรือสหรัฐอเมริกา พอเรียนจบก็จะเดินสายเป็นนักเขียนการ์ตูนเต็มที่ ส่วนทางที่สองบูมอยากเป็นอาจารย์สอนวาดภาพให้กับเด็กๆ เพราะเรารู้สึกว่าอยากเอาสิ่งที่ได้เรียนรู้มาถ่ายทอดให้เด็กรุ่นใหม่ต่อไปครับ
สำหรับน้องๆคนไหนคิดอยากเรียนด้านนี้ อยากให้ฝึกเยอะๆ ครับ งานแรกเราอาจจะออกมาไม่ดีมาก แต่ถ้าฝึกบ่อยๆ ประสบการณ์ก็จะช่วยให้เราพัฒนามากขึ้น สิ่งสำคัญเลยคือน้องๆ ต้องมีเป้าหมายที่ชัดเจนให้กับตัวเอง ว่าอยากทำอะไร ส่วนเรื่องการสอบเข้ามหาวิทยาลัย ถ้าไม่ได้มหาวิทยาลัยที่เราตั้งใจไว้ ถ้าน้องๆ เสียใจก็ทำได้แต่พี่อยากให้น้องลุกขึ้นก้าวต่อไปด้วย ทุกอย่างมันอยู่ที่ตัวเรา ถ้าเรามีความสามารถไม่ว่าอยู่ที่ไหน อาจารย์ก็จะผลักดันและส่งเสริมให้เราไปถึงเป้าหมายได้สำเร็จได้เหมือนกัน เหมือนกับพี่เองที่ได้มาเรียนในคณะที่ชอบสาขาที่ใช่ ที่มหาวิทยาลัยศรีปทุมครับ